به نقل از «تسنیم»

باید از موسیقی ایرانی حمایت کرد/ حاضرم در جنوبی‌ترین نقطه تهران کنسرتِ ارزان برگزار کنم

تاریخ انتشار: ۱ اردیبهشت ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۰۰۶۰۶۲

علی لهراسبی: باید به جایی برسیم که دیگر عنوان‌ها و تیترها برایمان مهم نباشد و بیشتر به محتوا توجه کنیم. مهم این است که کاری که ما انجام داده‌ایم چیست.

خبرگزاری تسنیم - علی لهراسبی و حاشیه‌های حذف نامش از برنامه «سه‌ستاره» بهانه‌ای بود تا او را به دفتر خبرگزاری دعوت کنیم و ساعتی با او هم‌صحبت شویم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مباحث مربوط به حاشیه‌های «سه‌ستاره» را در بخش نخست این گفت‌وگو منتشر کردیم. اما لهراسبی بی‌شک حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد و ما هم سعی کردیم چند مبحث مهم را با این خواننده‌ی موفق موسیقی پاپ مطرح و بررسی کنیم.
از لهراسبی درباره‌ی ممنوع‌الکاری و همکاریش با خواننده‌ی از ایران رفته پرسیدیم و او هم مسئله را برایمان شرح داد. درباره‌ علت کم برگزار کردن کنسرت از او پرسیدیم که او هم نوید برگزاری کنسرت‌های بیشتر در سال جاری را داد. لهراسبی از راز موفقیت در عرصه موسیقی گفت و پیشنهادهایی هم برای علاقه‌مندان به آواز خواندن داشت و البته راه را به کسانی نشان می‌دهد که تصمیم بر خواننده شدن دارند.
به هر روی علی لهراسبی لقب سلطان تیتراژ را یدک می‌کشد و به طور حتم تیتراژ‌های برنامه‌های تلویزیونی از پُرمخاطب‌ترین آثار عرصه موسیقی است و به طبع علی لهراسبی هم از پُرمخاطب‌ترین خوانندگان عرصه موسیقی پاپ ایران است.
لهراسبی وقتی به دفتر خبرگزاری آمد عینکی دودی بر چشم داشت. چشمانش آلوده شده بود و نمی‌خواست عینکش را بردارد. به شوخی می‌گوید: «مخاطبانتان وقتی عکس‌های این گفت‌وگو را ببینند پیش خودشان می‌گویند لهراسبی چرا عینکش را برنمی‌دارد، نکند فکر می‌کند «اَلکس» است که با عینک دودی و کُت چرم جلوی دوربین قرار گرفته است». این را گفتم که فکر نکنید عینکِ دودی‌اش برای کلاس گذاشتن است، که چشمانش آلوده شده بود و کمی ظاهرش را به هم ریخته بود.
در این گفت‌وگو زایا سلیمان تهیه‌کننده و مدیربرنامه‌ی علی لهراسبی هم حضور داشت و او هم هرگاه که لازم بود توضیحاتی درباره‌ی مسائل مختلف ارائه می‌کرد.

در ادامه حاصل این گفت‌وگو را می‌خوانید:

تسنیم: مدتی از فعالیت هنریتان را ممنوع‌الکار بودید و علتش هم همکاری با شادمهر عقیلی بود. در یکی از آلبوم‌هایتان عقیلی به عنوان آهنگساز با شما همکاری کرده بود.

لهراسبی: سال 1390 این اتفاق رخ داد. به خاطر دوستی که از قبل با شادمهر داشتم سه قطعه برای من آهنگسازی کرده بود و ما نمی‌دانستیم که این نوع همکاری هم با قوانین ارشاد تناقض داشت.

تسنیم: پای آقای عقیلی ایستادید تا آثار منتشر شود و آهنگسازی‌های عقیلی هم در آلبوم بماند؟

لهراسبی: بعد از این که منتشر شد، معلوم شد که عقیلی آهنگسازش بوده است(می‌خندد).

تسنیم: یعنی شما اعلام نکرده بودید که آهنگساز این آثار شادمهر عقیلی است؟

لهراسبی: الان شما می‌خواهید باز هم ممنوع‌الکارم کنید(می‌خندد).
آهنگ‌ها منتشر شد. خودم به تیتر اعتقادی ندارم و محتوا برایم مهم است. به نظرم زمان آن رسیده که از تیتر خارج شویم و به محتوا برسیم. الان در برخی سالن‌ها دوستان و خوانندگان همکارم مجوز نمی‌گیرند اما در همان سالن کنسرت خنده مجوز می‌گیرد. بعد در آن کنسرت خنده تمام آهنگ‌های ما و آهنگ‌های خوانندگان لُس‌آنجلسی اجرا می‌شود. همه مردم دست و جیغ و هورا هم می‌کشند. اسمش کنسرت خنده است اما کسی آنجا نمی‌خندد و فقط در میان اجرای قطعه‌ها چند جُک هم تعریف می‌شود. در حالی که در این برنامه‌ها ارکستر روی صحنه می‌آید و آهنگ‌های تمام خوانندگان را اجرا می‌کنند و موزیک‌های غیر مجاز آنجا اجرا می‌شود. تیتر خوب نیست؛ محتوا باید از یک استاندارد برخوردار باشد. این روزها رسانه‌های مجازی آنقدر گسترش یافته‌اند که نمی‌توان جلوی انتشار خیلی از آثار را گرفت. باید سراغ محتوا رفت. مثلا ما بیایم سبکی را تعریف کنیم و بگوییم این سبک ممنوع و یا مجاز است. ما باید تیتر را کنار بگذاریم. باید به محتوا برسیم. همه‌ی بچه‌هایی که در ایران کار می‌کنند پایه کار ریشه‌دار فرهنگی هستند. مثلا موزیک رپ چرا باید ممنوع باشد. کار فرهنگی که با موزیک رپ می‌شود کرد با دیگر موسیقی‌ها نمی‌شود کرد. مثلا کاری که یاسر بختیاری درباره‌ی اعتیاد خوانده تاثیرگذاری‌اش بسیار بیشتر از هر تلاشی است که ما در این زمینه بکنیم. پس نباید موزیک رپ را تنها به این علت که نامش «رپ» است، ممنوع کنیم.
باید به جایی برسیم که دیگر عنوان‌ها و تیترها برایمان مهم نباشد و بیشتر به محتوا توجه کنیم. مهم این است که کاری که ما انجام داده‌ایم چیست.

تسنیم: یعنی آلبومی که شما منتشر کرده‌بودید همه‌ی آثارش مجوز گرفته بود یعنی محتوا در آنجا تایید شده بود و تنها مشکلش نامِ «شادمهر عقیلی» به عنوان آهنگساز بود.

لهراسبی: من می‌گویم این تیترها را باید فراموش کنیم.

سلیمان: در همین کنسرت‌های خنده‌ای که اشاره شد، طرف آهنگ‌های تمام خوانندگان لُس‌آنجلسی را به طور کاملا جدی می‌خواند و صدایشان را تقلید می‌کند. یعنی در آن سالن آهنگ‌های لس‌آنجلسی می‌تواند اجرا شود اما آهنگ‌هایی که از وزارت ارشاد مجوز گرفته اجازه‌ی اجرا در آنجا را ندارد. یعنی در آن سالن آهنگ‌های لُس‌آنجلسی می‌تواند اجرا شود اما آهنگ‌هایی که در سیستمِ نظارتی کشور مجوز گرفته است اجازه‌ی اجرا در این سالن‌ را ندارند.
یعنی اگر نام اجراها را از «کنسرت» به «جُنگ» تغییر دهیم همه چیز حل می‌شود. ابتدای اجرا یک مجری بیاید و سلام علیک کند و بعد خواننده بیاید آثارش را بخواند و در پایان هم باز مجری بیاید و با حضور چند تن از تماشاگران یک مسابقه برگزار کند. در این حالت مشکلی برای برگزاری کنسرت وجود نخواهد داشت. انگار می‌خواهیم که خودمان را دور بزنیم.

تسنیم: یکی از سالن‌هایی که اجازه‌ی اجرای کنسرت‌های پاپ را در چند سال اخیر نمی‌داد، مرکز همایش‌های برج میلاد بود. مدیرعامل جدید برج میلاد در نشست خبریِ اخیرش اعلام کرده بود که کنسرت‌های پاپ در سال 1396 در این سالن برگزار می‌شوند.

لهراسبی: ما هم اردیبهشت در این سالن کنسرت دارم.

تسنیم: یکی از انتقادهایی که به شما می‌شود این است که کم کنسرت برگزار می‌کنید.

لهراسبی:‌ آثارم سر وقت منتشر می‌شود اما کم کنسرت برگزار می‌کردم و این مسئله هم دو علت دارد؛ یکی مشغول بودنم در شرکت تبلیغاتی‌ام است که خیلی درگیر کارهایش هستم و نکته دیگر نداشتنِ مدیربرنامه در سال‌های گذشته و قرارداد نداشتنم در بازه‌های زمانی طولانی با شرکت‌های هنری.
خوشبختانه در چند وقتی است که با آقای سلیمان قراردادی بسته‌ام و ایشان مدیربرنامه کارهای هنری من شده‌اند و از این به بعد کنسرت‌های بسیاری برگزار خواهم کرد.

تسنیم:‌ در سال 1396 چه برنامه‌هایی برای کنسرت‌های تهران و شهرستان‌ها دارید.

سلیمان: بخش کنسرت‌ها و اجراهای زنده هم خودش دو بخش دارد؛ یکی پرفورمنسی که روی صحنه رخ می‌دهد و شامل نور، صدا، ارکستر، دکور و هر اتفاقی است که روی صحنه می‌افتد. بخش دیگر این ماجرا، بازاریابی و هماهنگ کردن مجوز و مسائلی از این دست است. هر دو بخش این ماجرا باید به درستی انجام شود تا پروسه‌های کارهای هنری یک خواننده به درستی پیش رود.
درباره‌ی کنسرت‌های آقای لهراسبی برای بحث پرفورمنسی که روی صحنه رخ می‌دهد داریم کارهای جدیدی می‌کنیم وارکستر را به طور کامل تغییر داده‌ایم. اما از این به بعد هر فصل در تهران کنسرت خواهیم داشت و به بیشتر شهرستان‌ها هم می‌رویم. در نوروز امسال هم در آبادان، کیش و کرمان اجراهایی داشتیم.

تسنیم: قراردادتان با آقای لهراسبی طولانی مدت است؟

سلیمان: تقریبا تا ابد است(می‌خندد).
من تا کنون حدود 2500 اجرا در جاهای مختلف دنیا را به روی صحنه برده‌ام. اما الان تصمیم گرفته‌ام یک پروژه را در نظر بگیرم و چند سال رویش کار کنم. کار موسیقی اگر منظم انجام شود تمامی ندارد. همکاری من و لهراسبی سیستمی و روی کاغذ نیست.

تسنیم: نخستین اجرای سال 1396 در تهران چه زمانی است؟

سلیمان:‌ اردیبهشت ماه در مرکز همایش‌های برج میلاد.

تسنیم: برای برنامه‌های شهرستان‌ها چطور؟

سلیمان:‌ ما به همه‌ی شهرستان‌ها نامه می‌زنیم و درخواست کنسرت می‌کنیم. این که زمان اجراها چه زمانی باشد معلوم نیست و به هماهنگی‌ها بستگی دارد. مهم این است که دیگر منتظر درخواست نمی‌مانیم و خودمان وارد عمل می‌شویم.

تسنیم: علی لهراسبی این همه هوادار دارد و نسبت به دیگر خوانندگان راحت‌تر حتی شاید بتواند بلیت اجراهایش را بفروشد. اما شما خیلی کم کنسرت برگزار می‌کردید در سال‌های گذشته. چراییِ این مسئله واقعا سوال مهمی است.

لهراسبی: به هم ریختگی و نامنظم بودنِ کارم.

سلیمان: از نظر درآمدی کار دیگری دارد و آنجا درآمد خودش را دارد. برای برگزاری کنسرت‌ در تهران و شهرستان و هماهنگی این مسائل و انجام تبلیغات به کسی نیاز است که همه این کارها را انجام دهد.

تسنیم: مردمانِ شهرستان‌ها تشنه‌ی برگزاری کنسرت‌های موسیقی هستند. در تهران به صورت مداوم برنامه‌های هنری و کنسرت‌های موسیقی برگزار می‌شوند اما در شهرستان‌ها این اتفاق‌ها کم رخ می‌دهد. شما نظرتان درباره‌ی اجرا در شهرستان‌ها چیست.

لهراسبی: در تهران به خاطر تعداد سالن‌هایی که هست اجراها بیشتر است. بعضی از شهرها کنسرت‌هایش به اندازه‌ی تهران است و در هفته چند کنسرت دارند. برخی شهرها هم مجوز گرفتنش دشوار است. به نظرم باید یک قانون واحد در این باره باشد.

سلیمان: الان به همه شرکت‌ها گفته‌اند که یکی در میان یک کنسرت موسیقی ایرانی برگزار کنند و بعد یک کنسرت پاپ.

لهراسبی: من مخالف این داستان نیستم و معتقدم باید موزیک ایرانی را حمایت کرد و به این موسیقی فضا داد.
اما الان نکته مهم‌تر قیمت بلیت‌های کنسرت است که در شهرستان‌ها هم به اندازه‌ی تهران است. آنجا هم کنسرت‌ها برای آدم‌های خاص است. شهرهایی که امکانات تفریحی مانند تهران را ندارند، قیمت کنسرت‌های موسیقی از 70 یا 80 هزار تومان آغاز می‌شود و به بالا می‌رود. یعنی اگر یک خانواده چهار نفره بیایند باید نصف حقوق پدرشان را خرج یک کنسرت کنند. باید نگاهی فرهنگی داشته باشیم و کمکش کنیم. باید سوبسیدی به این مسئله اختصاص داده شود. سالن رایگان، هتل رایگان یا پرواز رایگان، مواردی است که می‌شود به گروه‌ها اختصاص داد تا قیمت بلیت‌هایشان را پایین بیاورند.
من بارها گفته‌ام که در همین تهران حاضرم در جنوبی‌ترین نقطه این شهر برای جنوب شهری‌ها با بلیت ارزان کنسرت بدهم. فقط باید یک متولی پیدا شود و از این کار حمایت کند.

تسنیم: الان در همین جنوب تهران فرهنگسرای بهمن قرار دارد که سالنی مناسب و بزرگ برای برگزاری کنسرت‌های موسیقی دارد.

لهراسبی: شما اگر قرار باشد در جایی کنسرت بگذارید و 2 هزار نفر آدم بیاید، باید قیمت بلیت‌ها با توان مالی اقشار آن منطقه تناسب داشته باشد. نمی‌توان در شمال شهر بلیتی 100 هزار تومن فروفت و در پایین شهر 50 هزار تومان. در پایین شهر باید قیمت بلیت 20 هزار تومن باشد تا مردم بتوانند پرداخت کنند و بیایند. در این شرایط بلیت‌فروشی‌ها فقط پول کرایه سالن را در می‌آورد. پس نیاز است که ارگانی متولی شود و پا پیش بگذارد. خواننده هم باید نصف پولش را بگیرد. گروه نور و صدا هم نصف پولش را بگیرد. شهرداری سالن را مجانی در اختیار گروه قرار دهد. در این شرایط مخاطب می‌آید و لذت می‌برد.
چند سال پیش مجموعه اجراهایی در پارک‌ها در ماه مبارک رمضان داشتیم. اجرایی در پارک آزادگان داشتیم که 12 هزار نفر مخاطب اجرای زنده ما را می‌دیدند. تا چشم کار می‌کرد آدم بود. این افراد توان مالی پرداخت صدهزار تومن برای بلیت یک کنسرت را ندارند. نباید به گونه‌ای پیش برویم که خاطرات یک قشری به آرزوی قشری دیگر تبدیل شود.
مرتضی پاشایی در کار عصر پاییز همین مفهوم را در شعرش دارد.
باید ارگان‌ها با هم تعامل کنند و متولی این ماجرا شوند تا اتفاق‌های قشنگی رخ دهد. کنسرت رایگان در رشت داشتم که متولی‌اش شهرداری رشت بود. آن روز گرم‌ترین روز زندگی من بود. همه‌ی ارکستر و من وسط ورزشگاه شهید ازودی، زیر گرمای مرداد اجرا کردیم. یک نفر مسئول پاک کردن عرق بچه‌های روی صحنه بود. اما شور آمدنِ 11 هزار نفر به ورزشگاه آنقدر زیبا بود که ما آن اجرا را با تمام انرژی برگزار کردیم.

سلیمان: گرانی بلیت در شهرستان‌ها مربوط به دو بخش است؛ یکی سالن و یکی خواننده‌ها. ما حاضریم در پایین آوردن قیمت بلیت‌ها در شهرستان‌ها کمک کنیم، آقای لهراسبی در این زمینه واقعا مشتاق است. اما واقعیت این است که برخی از خوانندگان از یک میلیون تومان هم نمی‌گذرند.
پایین اوردن قیمت اجاره بهای سالن‌ها به تنهایی نمی‌تواند قیمت بلیت‌های کنسرت را پایین بیاورد. خوانندگان هم باید همکاری کنند.
ما بسیار علاقه داریم که در جنوب شهر تهران کنسرت داشته باشیم. در شهرستان‌ها هم مشتاقیم قیمت بلیت‌ها را پایین بیاوریم. اگر سالن را به ما ارزان بدهند ما اولین گروه خواهیم بود که قیمت بلیت را به طور محسوس پایین می‌آوریم.

تسنیم: راهکارتان برای ورود خوانندگان جوان به عرصه موسیقی چیست. خودتان چطور وارد این عرصه شدید.

لهراسبی: من با کلاس پیانو کارم را شروع کردم. ساز می‌زدم و صدایم هم خوب بود. بعد از این که یکی دو تا اثر ضبط کردم و تیتراژ «دریایی‌ها» را خواندم تازه کلاس آواز رفتم. چند دوست خوب داشتم که و گفتند تو فقط صدایت خوشگل است و تکنیک نداری. اگر «دریایی‌ها»(اجرا در سال 1382) را در کنار «پیله‌های پرواز» (اجرا در سال 1384) قرار دهید از نظر تکنیک‌های آوازی هیچ ربطی به هم ندارند، با این که خواننده هر دوی این قطعه‌ها من هستم. محمدرضا صادقی معلم آواز من بود. وقتی ما باید امتحان آواز می‌دادیم به مدت 6 ماه وزارت ارشاد امتحان همه بخش‌ها را می‌گرفت. زنده‌یاد استاد نوری، روشن‌روان، دکتر ریاحی و بسیاری دیگر از بزرگان بودند. باید قطعه‌ای را بدون ساز می‌خواندی و امتحان سُلفژ هم می‌دادی و خدا رو شکر من در آن آزمون قبول شدم و این آموزش‌ها بسیار به من کمک کرد.
البته همه این آموزش‌ها در وهله‌ی دوم اهمیت است. ما در هنر و هر رشته‌ی دیگری مسئله‌ای هست به نام خواستن. خیلی‌ها علاقه‌مند هستند و خیلی‌ها می‌خواهند بشوند. علاقه داشتن به مفهوم تصمیم داشتن نیست. کسانی که نمی‌توانند موفق شوند در واقع تصمیم نگرفته‌اند. اگر علاقه را به مرز تصمیم برسانند می‌توانند.

تسنیم: استعداد چه جایگاهی دارد.

لهراسبی: من معتقدم آدم‌ها در هر زمینه‌ای بخواهند می‌توانند موفق شوند.

تسنیم: حتی اگر طرف صدای خوبی نداشته باشد.

لهراسبی: من معتقدم می‌شود. یعنی یه چیز عجیبی است. ممکن است کسی صدای بدی داشته باشد اما ژانری برای صدایش درست کند که بترکاند.

سلیمان: کسی ممکن است لُکنت زبان داشته باشد و با همان لُکنت سبک خاصی درست کند.

-----------------------------
گفت‌وگو: یاسر شیخی یگانه
----------------------------

انتهای پیام/

R33357/P1439/S4,40/CT2

منبع: تسنیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۰۰۶۰۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

داستان تیتراژ سریال دلیران تنگستان

امروز به سراغ موسیقی متن و تیتراژ سریال ماندگار «دلیران تنگستان» به آهنگسازی احمد پژمان و همراهی علی رهبری رفتیم که در آن روزگار توانست ارایه دهنده گونه ای از موسیقی متن و تیتراژی در سریال های تلویزیونی باشد که به واسطه توانمندی های احمد پژمان در حوزه آهنگسازی و همچنین همراهی هنرمند دارای اعتباری چون علی رهبری می تواند همچنان به عنوان یک کارگاه آموزشی در حوزه آهنگسازی مورد توجه هنرجویان و علاقه مندان این حوزه قرار گیرد. مسیری که با همراهی تعدادی از نوازندگان حرفه ای و بومی منطقه جنوب به نوعی ساختارشکنی کرده و توانست قدرت و خلاقیت یک آهنگساز مستقل و درجه یک چون احمد پژمان را به مخاطبان معرفی کند.

سریال تلویزیونی «دلیران تنگستان» مجموعه ای تلویزیونی به نویسندگی و کارگردانی همایون شهنواز است که طی سال های ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۲ ساخته و اولین بار در سال ۱۳۵۳ پیش روی مخاطبان قرار گرفت و بعدها پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و در همان سال های اولیه انقلاب مجددا به نمایش درآمد. مسیری که بعد از پخش سری اول آن نزدیک به بیست مرتبه در سال های مختلف از شبکه های تلویزیون پخش و موجب شد تا این سریال از حیث مرتبه تکرار پخش آن نیز جزو رکورداران محسوب شود.

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی

محور داستانی سریال هم متمرکز بر معرفی رییس علی دلواری یکی مفاخر ملی ایران در دفاع از خاک میهن است؛ آن زمان که انگلیس به بهانه محاصره هرات، به جنوب ایران حمله کرد. در این مسیر شخصی به نام احمد تنگستانی از فعالان جنبش جنوب ایران در مقابل انگلیس به همراه ۳۰۰ نیروی دلاور، در قلعه ای ویران به دفاع از ایران می پردازند. البته در این مبارزه ۲ انگلیسی به دست مردم قطعه قطعه می شوند و دولت انگلیس به خونخواهی از آن ها از آب و خشکی به جنوب کشورمان حمله می کند. در این اثنا رییس علی دلواری مردم دلوار و تنگستان را مسلح و همراه با آن ها به دفاع از خاک میهن در مقابل تجاوز بیگانگان می پردازد.

مجموعه تلویزیونی «دلیران تنگستان» برداشتی آزاد از کتاب «دلیران تنگستانی» به نویسندگی محمدحسین رکن زاده آدمیت است که همایون شهنواز علاوه بر استفاده این منبع، از آثار پژوهشی و تاریخی دیگری برای نگارش فیلمنامه بهره مند شده بود. شرایطی که موجب شد این سریال ۲ بخش تاریخی دوره مبارزات احمد تنگستانی و مبارزه رییس علی دلواری را برای مخاطبان به تصویر بکشد. مسیری که به دلیل عدم استفاده از لهجه بومی برای گویش بازیگران و استفاده از دوبله در آن دوران موجب انتفاداتی هم شد اما یکی از منابعی است که توانست بخشی از یک دوره تاریخی ایران را به تصویر بکشد.

سریال «دلیران تنگستان» در چهارده قسمت طی ۲ سال ساخته شد و یک گروه ۵۰۰ نفری در بوشهر، تنگستان، اهرم، چغادک، تنگک، بندرسیراف، ده سولقان، شیراز و تهران پروژه را به سرانجام رساندند. پروژه ای که پخش آن در آن دوران به دلیل فقدان سیستم پخش رنگی به صورت سیاه و سفید پیش روی مخاطبان قرار گرفت.

محمود جوهری در نقش رییس علی دلواری، شهروز رامتین در خالو حسین دشتی، غلامحسین لطفی در نقش حاج یوسف، کاوه مخبری در نقش احمد تنگستانی، علی اکبر مهدوی فر در نقش باقرخان، منوچهر فرید در نقش موقرالدوله، اسماعیل داورفر در نقش سید محمدرضا کازرونی، هادی اسلامی در نقش نمازگزار، حمید طاعتی در نقش سید مهدی بهبهانی، کامران نوزاد در نقش شیخ حسین خان، نعمت الله گرجی در نقش دریابیگی، محمد ابهری در نقش میرزاعلی کازرونی، منوچهر آذر در نقش واسموس، قاسم سیف در نقش بالیوز، منوچهر حامدی در نقش سلطان اخگر و حسین محجوب در نقش سید محمد دکتر هنرمندانی بودند که در این اثر به عنوان بازیگر حضور داشتند.

اما از ارایه اطلاعات تاریخی و شناسنامه ای این اثر تاریخی که بگذریم، این موسیقی متن و تیتراژ سریال است که به دلیل حضور هنرمندان تمام عیاری چون احمد پژمان و علی رهبری به عنوان آهنگساز توانسته بر کیفیت موسیقایی اثر ارزش ۲ چندانی بخشیده و این موسیقی را تبدیل به خاطره ای ماندگار برای مخاطبانش کند. مسیری که به دلیل ساختار موسیقی تیتراژ چه به لحاظ بصری و چه موسیقایی اش می تواند به عنوان اثری پیشگام در حوزه موسیقی تیتراژها معرفی شود.

آن هنگام قبل از آغاز سریال و در تیتراژ که با ملودی ملهم از هم جواری سازهای جهانی و سازهای بومی ایران به ویژه منطقه جنوب تلفیق شده و به گوش شنیداری مخاطب می رسد، مجموعه تصاویری نیز در قالب انیمیشن به بیننده با مفهومی خاص ارایه می شود. نخل هایی که تبدیل به اسب سوارانی سلاح به دست می شوند و در قالب یک تایپوگرافی که در آن دوران خلاقیتی کم نظیر به حساب می آمد، سریال «دلیران تنگستان» به مخاطب معرفی می‌شود. تصاویری که با همراهی موسیقی حماسی طراحی شده توسط گروه آهنگسازی با نواهای محلی جنوب کشور به ویژه سنج و دمام توازن گوش نوازی را طراحی کردند که بی تردید در آن سال ها توانست به عنوان یکی از پیشگام ترین موسیقی تیتراژها معرفی شود.

حماسه حق پرست از فعالان موسیقی منطقه بوشهر چندی پیش درباره موسیقی تیتراژ سریال «دلیران تنگستان» گفته بود: از آن تک یاخته‌ای که در تیتراژ شروع می‌کند به رشد و تبدیل می‌شود به آن اسب‌سوار تنگستانی، شما ببینید آهنگساز به چه شکل از آن بوق ماندگار استفاده کرده و بعد چه استفاده به جایی در ارکستراسیون و سازبندی از سنج انجام می دهد. این یعنی استادانه‌ترین وجه ممکن برای به‌کارگیری بوق و سنج و تمپویی که رفته رفته دمام را زیاد و این روند هم همراه با شروع سریال انجام می شود. به هر صورت یک سری عوامل دست به دست هم دادند تا توانستند یک موسیقی ماندگار بسازند. کما اینکه آقای شهنواز در موسیقی «شاه خاموش» هم به همین استقلال موسیقایی می‌رسد. ضمن اینکه احمد پژمان و علی رهبری وقتی کنار هم قرار گرفتند توانستند این موسیقی را خلق کنند.

این پژوهشگر و نوازنده موسیقی ایرانی در یادداشت دیگری که به همین مناسبت در رسانه ها منتشر کرد، نوشته بود: «همه بوشهر و بی شک کشور حتی، سریال جاودانه «دلیران تنگستان» ساخته همایون شهنواز را همواره و همیشه به خاطر دارند و هر بار که مجدداً این سریال پخش می شود، علاقه مندی به روایتِ تاریخی و بازیِ بازیگران تو را به تماشا وامی کشاند. در این بین اما موسیقی تیتراژ حکایت خود را دارد! صدای آغازین؛ بوق! کشش و امتداد! صفیر مبارزه و استقامتِ این اقلیم و جغرافیا! درآمیختگی کوبش! شروع و اوج! تو گویی تپش مردمان این خطه جنوبی است تا نبض تند خود به رخ استعمار بریتانیا بکشاند! اما عوامل و عناصر موسیقاییِ احمد پژمان چنان نقش تاثیرگذار خود را در ساختار و شاکله یک مجموعه تلویزیونی ایفا نموده چه اگر موسیقی سریال شنیده شود، ناخودآگاه ذهن مخاطب را به یاد «دلیران تنگستان» آورده که خود شاخصه یک اثر ماندگار هنری است که اندیشه و نگاه فنی به همراه خاطره سازی با گرایش مردم شناختی را درون خود جای داده است. شاهنامه خوانی و نوحه با صدای زنده یاد جهانبخش کردی زاده از دیگر موارد و انتخاب شایسته موسیقی سریال می باشد که با نگاه و روحیه جنوبی آهنگساز شاید البته بی ارتباط نباشد.»

هوشنگ جاوید از پژوهشگران صاحب نام موسیقی نواحی ایران هم چندی پیش بود که در یکی از گفت‌وگوهای رسانه ای خود درباره موسیقی تیتراژ سریال «دلیران تنگستان» گفته بود: من در شیراز از استاد احمد پژمان پرسیدم «شما که غرب درس خواندی، موسیقی غربی و ارکسترها را هم خوب می‌شناسی، چه شد که رفتی در تیتراژ سنج و دمام بوشهری را استفاده کردی؟». گفت «فکر نکن ساده بوده. برای من کلی سمفونی آوردند. تهیه‌کننده و حتی مدیر تلویزیون وقت گفتند که می‌خواهیم یک چیزی مثل این سمفونی‌ها باشد». واقعاً از بالا فشار بوده. گفت «ولی هرچه این‌ها را گوش کردم دیدم به درد نمی‌خورند. یک نفر یک نوار آورد، گفت این سنج و دمام خودمان است شاید به دردت بخورد. تا گوش کردم گفتم همینه. موسیقی روی این فیلم باید این باشد». تیتراژ سریال «دلیران تنگستان» که شروع می‌شود چقدر قشنگ است! خب این آدمی که خارج رفته بود نمی‌شد قبول کند چنان چیزی بسازد؟ واقعاً فکر و اندیشه و آن ایران‌دوستی و فهم بالایی که در استاد پژمان وجود دارد خیلی قشنگ تعهد ایرانی را نسبت به موسیقی نشان می‌دهد. این سریال هر جا برود موسیقی‌اش تأثیرگذار است. چون می‌دانند مال همان‌جاست و هویت دارد.

احمد پژمان که به دلیل خلق بسیاری از آثار ماندگار و دارای کیفیت در حوزه های آهنگسازی و پژوهش همواره به عنوان یکی از مهم ترین و جریان ساز ترین هنرمندان عرصه موسیقی ایران معرفی شده هم در یکی از معدود گفت‌وگوهایش بود که درباره ساختار موسیقایی آثارش توضیح داده بود: آهنگسازی که موسیقی میهن خود را نداند نمی تواند آهنگساز خوبی باشد و آهنگسازی عاریتی می شود که نظیرش در دنیا فراوان است و ارزشی هم ندارد. من همیشه به موسیقی ایرانی فکر می کنم، زیرا بنای موسیقی من ایرانی است؛ موتیف و بعضی تم‌ها ایرانی است، ولی هارمونی من صددرصد صدای ایرانی نمی دهد؛ چون خود هارمونی اساسا یک مقوله‌ غربی است و ارکستر هم طبعا صدای ایرانی ندارد؛ چراکه سازها ایرانی نیستند. اما همیشه کوشیده‌ام رنگ و حالت ایرانی را در آثار خود حفظ کنم و معتقدم آهنگسازان ما باید بیشتر به سنت‌های موسیقی خودمان متکی باشند و نباید به دنبال موتیف‌های غربی بروند.

وی درباره خلق موسیقی سریال «دلیران تنگستان» هم گفته بود: روی یک نوار سونی ۹۰ دقیقه‌ای روزانه سنج و دمام گوش می‌کردم، از این طریق با آقای کردی‌زاده آشنا می‌شوم و حاصل این ارتباط می‌شود ضبط موسیقی سریال «دلیران تنگستان» که با همراهی عده‌ای از اهالی بوشهر در رادیو و تلویزیون شیراز انجام شده است.

به هر ترتیب موسیقی متن و تیتراژ سریال «دلیران تنگستان» از جمله آثار موسیقایی است که توانسته بخشی از توانمندی های ۲ آهنگساز مطرح و جریان موسیقی کشورمان را به مخاطبان معرفی کند. مسیری که طی سال های اخیر اگرچه در حوزه کیفیت می تواند با دقت و تحلیل بیشتری مورد توجه قرار گیرد اما دربرگیرنده ابعاد مثبت و ارزشمندی است که توجه و عنایت بیشتر به بزرگان موسیقی این سرزمین را ۲ چندان می کند.

منبع: مهر

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی